De naam "de Hongerige Wolf" is ontstaan door een verhaal dat zich afspeelde in de Middeleeuwen. In de maand februari 1379 wilde jonkvrouw Ida, de dochter van Everhardus van Essen, bewoner van het kasteel Eerde een bezoek brengen aan haar vriendin Kunigonda van de Collendoorn. Vergezeld van een page kwamen ze op paard in het dichtbeboste gebied waardoor de Hessenweg liep. Bekend met de weg reden zij vlug door de wildernis. Maar opeens klonk een woest gehuil. Een troep hongerige wolven had het gezelschap opgemerkt en deed een aanval. De jongen probeerde met weinig wapens zich zo goed mogelijk te verdedigen. Angstaanjagend klonk de roep om hulp. Jonkvrouw Ida die op de grond lag zou spoedig het slachtoffer worden van de roofdieren. Een van de dieren keerde zich al tot haar. Totdat een jonkman, gewapend met pijl en boog, zich plotseling tussen de struiken vertoonde en met succes het roofdier uitschakelde. Door het hulpgeroep en gehuil van de roofdieren was ook Jonker Rudolf van de Collendoorn naar de plek des onheil gekomen. Met het aansporen van zijn paard kwam hij nog juist op tijd om het leven de van jonkvrouw te redden. Sinds die tijd staat op die plek een herberg met de naam de Hongerige Wolf. Daardoor wordt de herinnering levend gehouden aan dit gedenkwaardige voorval en de daaraan verbonden legende. In 1976 brandde het historische pand met een rijke geschiedenis af. Enkele jaren later herrees een nieuw restaurant.